Winters sneeuwavontuur in Fins Lapland: sneeuwschoenwandeling, ijsvissen en sneeuwscooteren

Niet denken maar doen

Het is winter en het is koud en guur buiten. Op zijn Nederlands dan hè, dus we ervaren wel alle nadelen van de winter (koud, donker) maar niet de voordelen (sneeuw, ijs). Met een vriendin fantaseer ik al een tijdje over een sneeuwavontuur. Geen drukke wintersport vakantie in Oostenrijk met bier, bratwurst en dronken Nederlanders bij de après ski. Dat is ook leuk hoor, maar in onze gedachten zien we een verlaten Scandinavische bestemming voor ons met sledehonden, het noorderlicht en een rustig huisje met een eigen sauna. Na wat speurwerk op Google hakken we snel een knoop door: Fins Lapland voldoet aan alle wensen! In deze blog lees je meer over de eerste helft van onze vakantie.

K-k-k-koud en wit

Middenin de nacht vertrekken we naar Schiphol. Het is altijd weer een heel gesleep met koffers, rijen, controles, vliegtuigen, bussen, inchecken in het huisje, boodschappen doen en thermokleding ophalen, maar tegen de tijd dat de avond valt zijn we volledig geïnstalleerd. Aan de onvriendelijkheid van de buschauffeur en reisleiding merken we dat het winterseizoen hier op zijn einde loopt. Ze hebben de afgelopen maanden natuurlijk bussenvol toeristen voor de kiezen gekregen, die allemaal wel wat te zeiken hebben. Ik heb op mijn negentiende ook eens een hele zomer in Lloret de Mar op een camping gewerkt, dus ik kan me voorstellen dat ze dat flink de keel uit begint te hangen. Of de Finnen zijn van zichzelf gewoon niet zo vriendelijk, maar dat kan ik me niet voorstellen (dat wil ik ook niet, want ik heb een super positief beeld in mijn hoofd gevormd van Scandinavie en dat wil ik niet laten verpesten door een paar chagrijnige mensen). Werkelijk alles om ons heen is wit. De aarde, de bomen, de lucht: het lijkt net alsof de verschillende elementen in elkaar overlopen. Ook is het koud, maar op de een of andere manier voelt het minder koud aan dan wanneer het in Nederland vriest (en dan is het hier toch echt minimaal -15 graden). Gelukkig hebben we een eigen sauna om ons lekker in op te warmen.

Sneeuwschoenwandeling door oeroude bossen

De volgende dag staan onze eerste activiteiten gepland. Een modepopje ben ik nooit geweest (ik ben zo’n meisje dat haar halve leven op kisten en in legerbroeken heeft gelopen en zichzelf nog steeds elke dag ‘opmaakt’ door wat mascara op te kliederen in de achteruitkijkspiegel van de auto op weg naar kantoor) dus zonder enige schaamte bind ik de tennisracketachtige sneeuwschoenen onder mijn laarzen zodat ik niet kan wegzakken in de metersdiepe sneeuw. Muts op de kop, spuuglelijke overall aan en gaan met die banaan! We wandelen door oeroude bossen, waar de takken van de naaldbomen bijna bezwijken onder het gewicht van de sneeuw. Sommige bomen lijken een gigantisch gezicht van sneeuw te hebben gekregen. De lucht die we inademen is fris en schoon. Om ons heen horen we niets anders dan het gekraak van de sneeuw onder onze schoenen (en het gehijg van de minder fitte mensen in onze groep, het is een wonder dat de sneeuwschoenen hun werk blijven doen ongeacht het postuur van de hardst hijgende persoon). Gewapend met onze wandelstokken banen we ons een weg langs ijswanden en over besneeuwde heuvels, om uiteindelijk te eindigen op een gigantisch bevroren meer.

Ijsvissen op een bevroren meer

Op dat bevroren meer is het de bedoeling dat we gezellig met zijn allen gaan ijsvissen. Nu vind ik vissen in Nederland vrij kansloos omdat ik niet inzie wat er leuk is aan op een stoeltje te gaan zitten koekeloeren naar een dobber en te wachten tot er wat gebeurt, maar goed, hier in Lapland klinkt het opeens super spectaculair. Enthousiast begin ik met een boor een gat te maken in het ijs, maar zoals altijd met saaie dingen ben ik er na tien minuten alweer he-le-maal klaar mee. Gelukkig zijn de anderen het ook zat als blijkt dat werkelijk niemand in staat is om een simpel visje te vangen. Ik vraag me af of die beesten niet gewoon lekker metersdiep in de modder aan een fijne winterslaap zijn begonnen. Dat zou ik wel doen namelijk, als ik een Finse vis was geweest. Maar goed, ik ben nu eenmaal geen vis, dus Joost mag weten waar die beesten uithangen. In een Lapse tipitent steken we dan maar een groot vuur aan om onze bevroren handen en voeten aan op te warmen. Volgens mij is het de bedoeling dat we hier onze zelfgevangen vis gaan grillen, maar gelukkig heeft de gids rekening gehouden met de magere vangst en krijgen we rendierburgers en rendierworstjes op stokjes uitgedeeld. Ik voel me als een trots kind op haar eerste schoolkamp wanneer ik mijn eigen worstjes klaarmaak boven het knapperende vuur. Smaakt best lekker trouwens, zo’n rendier (sorry Rudolph).

Sneeuwscootersafari naar Narnia

Nu is het allemaal reuzeleuk om worstjes te braden en rondjes te lopen door de sneeuw, maar daar komen we natuurlijk niet voor. We willen actie, spanning en sensatie. Gelukkig mogen we op de derde dag van onze vakantie onze eigen sneeuwscooter uitzoeken. Mijn vriendin en ik kiezen een voertuig en zorgen ervoor dat we helemaal voorop komen te rijden, direct achter de gids. Een uur lang krijg ik de kans om te racen door de sneeuw terwijl mijn vriendin achterop zit, en we gieren van plezier als we over de bulten en door de bochten vliegen (misschien gilt mijn vriendin ook wel een beetje van angst, maar dan doe ik net alsof ik haar niet hoor). Helaas moeten we af en toe wachten op de mensen achter ons die ietsjes ouder en veel trager zijn, maar goed, zo krijgen we de kans om het landschap om ons heen een beetje in ons op te nemen. Als we voor mijn gevoel veel te snel aankomen op de top van de berg (is er nu al een uur voorbij?) valt mijn mond letterlijk open van verbazing. Ik was zo druk bezig met racen dat ik nu pas zie hoe schitterend het hier is. Overal om me heen doen de bomen dienst als natuurlijke ijssculptuur, ik voel me de fucking Princess of Narnia. Spontaan begint het irritantje liedje door mijn hoofd te zingen van Frozen, maar mijn humeur kan niet meer stuk. Op de terugweg mag mijn vriendin het stuur overnemen en zit ik met een lach van oor tot oor achterop.

Ben je benieuwd naar mijn verdere belevenissen in Fins Lapland? Lees dan mijn volgende blog, waarin ik verslag uitbreng van het noorderlicht, een tweedaagse huskysafari, mijn rendierrijbewijs behaal, en de pistes verken op een snowboard.