10 hoogtepunten en dieptepunten van Noord-Korea
Deze keer geen werk, maar op reis.
Ik wilde graag naar Noord Korea om met eigen ogen het socialisme/communisme te aanschouwen. Noord-Korea is een zeer controversiële bestemming in de ogen van sommigen, maar ik ben van mening dat het de mensen zijn die een land maken en niet de regering, hoe extreem deze ook kan zijn (lees; Donald Trump presidentskandidaat van de VS…?!?!?). Ook in Noord-Korea wonen lieve, mooie mensen die lachen, dromen, praten en leven. Laat er geen twijfel over bestaan dat ik op elk front de keuzes van “de grote leider” af keur (net zoals de keuzes van zoveel grote leiders; Assat, Poetin, Koning Salman, Jinping, alweer Trump, en zo velen met hen). Maar doet het de mensen goed als je ze links laat liggen, negeert, dood zwijgt en boycot? Dan zouden eerder genoemde landen een volledig in elkaar gestorte toeristenindustrie hebben.
Maar goed, dit is geen politieke discussie, verder met mijn verhaal. Ik wist dat ik weinig vrijheid zou hebben, spontaniteit bij de grensovergang achtergelaten moest worden en ruimdenkendheid China al niet eens in mocht. Alles zou vooraf vast staan dus ook waar ik eet, wat ik eet, wat ik doe, hoe laat ik dat doe en hoe lang ik dat doe. Het voelde voor mij een beetje als een all-inclusive Antalya inclusief entertainment pakket ;).
Hieronder 10 punten die me verwonderden of verbaasden (niet altijd in positieve zin) aan onze reis door Noord-Korea.
- Eén van de onderdelen in het programma was een bezoek aan het circus. Ik ben principieel tegen circussen en al helemaal in het buitenland. Ik vroeg aan ze of er in hun circus dieren zitten. Hun wedervraag: “zijn beren ook dieren?”. Tja… need I say more?!?
- De natuur in Noord-Korea is echt fantastisch indrukwekkend. Ik sta bij dat pijltje.
- De eerste mens komt uit Noord-Korea en is van ongeveer 5.000-7.000 jaar voor Christus. Mijn oma is nog bijna ouder ;)
- De beste plaats om de Do’s & Dont’s van het buigen te leren is in Noord-Korea.
- Zomaar spontaan het programma gewijzigd (op ons aandringen na het dierentuin akkefietje) en als eerste Nederlanders in de geschiedenis (denken we) wezen bowlen in het grote Golden Lane Bowling Alley Pyonyang samen met onze gidsen. We werden wel wat raar aangekeken, want bowlen doen ze in Noord-Korea voornamelijk in hun nette kleren en wij in een spijkerbroek. En wij zijn lang en zij niet. En wij zijn wit en zij niet. En wij konden niet bowlen en zij wel.
- Ze zitten Candy Crush Saga te spelen op hun smartphone in de bus. Niet iedereen heeft binnen het socialisme recht op een auto, dus veel mensen reizen met het openbaar vervoer. Ze keken net zo verveeld als wij, zaten net zo met hun hoofd in hun telefoon en hadden ook een tekort aan zitplaatsen.
- Buitenlandse zenders als BBC zijn prima te ontvangen in het hotel, alleen niet op de kamers waar de gidsen verbleven.
- Aan menukaarten doen ze niet voor toeristen. Wat mij betreft prima, heb ik ook geen keuzestress. Minpuntje was dat we behalve geen menukaart, in restaurants ook geen gezelschap kregen. We werden netjes gescheiden van de andere gasten. Onze gidsen legden ons uit dat Chinezen vies zijn dus daar wil je niet mee in dezelfde ruimte eten en Noord Koreanen willen ons niet storen bij onze maaltijd. Dus daar zaten we dan alleen….
- Zelf met de trein van Beijing naar Pyongyang reizen is best spannend als ze je paspoort uren in beslag nemen bij de grens.
- Een gesprek met mensen die wonen in een land wat zo afgesloten is van de buitenwereld is mateloos fascinerend. Luisteren naar hun wereldbeeld en hun dromen geeft een hele andere kijk op de situatie waar ze in gevangen zitten.
Ik realiseer me dat over een dergelijke bestemming uiteenlopende meningen zullen zijn. Ik kan hier slechts een fractie van alles wat we hebben meegemaakt in Noord Korea neer zetten. Het beeld wat ik hier neer zit, komt in de verste verte niet in de buurt van het gevoel wat je hebt bij het maken van de totale reis. En op papier komen zeker de mensen achter het verhaal niet naar voren zoals je ze in het echt mee maakt. Zij houden ook gewoon van hun kinderen, worden verliefd, lachen samen en maken zich zorgen. Zij kunnen er weinig aan doen dat ze zijn geboren waar ze zijn geboren, maar we kunnen wel hun wereld een stukje groter maken door met ze te praten.
En nu snel weer aan het werk; next stop Servië!
