Internationale baan: top 6 dingen die niet leuk zijn aan mijn baan

Volgens mij weten jullie het inmiddels wel, maar ik reis dus voor mijn werk. Iedereen kan wel raden waarom dat zo geweldig is. Gratis de hele wereld zien. Een baan hebben die voelt als vakantie. Bij rotweer in Nederland lekker naar de zon vertrekken. Nooit hoeven koken, afwassen, boodschappen halen, opruimen of schoonmaken als je op reis bent. En zo kan ik nog heel lang door gaan. Maar wie zit er nou alleen maar op positieve verhalen te wachten. Soms is het ook fijn om aan te horen dat die geweldige baan toch ook wel eens heel vervelend is. Hieronder mijn top 6 van narigheid op reis.

Alleen vliegen. Mensen in je persoonlijke ruimte. Ruzie om de armleuning. Ze wiebelen te veel waardoor mijn stoel mee wiebelt als je net in slaap valt. Dikke mensen, stinkende mensen, kleine kinderen, mensen met alcoholproblemen. Pff.. houd de ellende van het alleen vliegen dan nooit op. Als je samen reist, kun je tenminste naar elkaar toe slapen, ipv dat een vreemde in je gezicht loopt te snurken.

Ander eten. Niet meer die boterhammetjes die ik gewend ben van mijn kantoordagen. Menukaarten die ik niet kan lezen en dus maar wat gok bij het bestellen. Helaas heeft deze strategie meer dan eens geleidt tot onbestendige gerechten in een uniforme gelige kleur en matige structuur.

Insecten. Yep, ik heb een insectenfobie. Niet alleen spinnen, maar eigenlijk alles wat er niet lief, schattig en/of pluizig uit ziet. Vlinders, lieveheersbeestjes, rupsen en mooie libellen zijn allemaal geen enkel probleem. Maar helaas kom ik meestal de racende kakkerlakken, de gemuteerde spinnen en de buitenproportioneel grote vliegende kevers tegen als ik voor mijn werk in het buitenland zit.

Hotelbedden. Romantisch tegen je partner aankruipen als je bed te koud is (al zijn ze meestal te warm trouwens). Of in ieder geval kunnen klagen over de onvoorstelbaar harde bedden. Soms vraag ik me af waarom hotels nog de moeite nemen om er een matras op te leggen als dat matras eigenlijk gewoon een extra plank op de plank is die er al lag.

Openbaar vervoer. Hartstikke lachen als je lekker de tijd hebt om het openbaar vervoer uit te vogelen en op je dooie gemakkie naar één of ander mooi plein te reizen, maar als ik ergens voor mijn werk ben, kom ik wel graag op tijd voor mijn afspraak. Openbaar vervoer is over het algemeen een aaneenschakeling van uitdagingen. Twee treinmaatschappijen in Polen en elke maatschappij heeft zijn eigen treinkaartjes-balie waar alleen maar vrouwen werken die geen Engels spreken en dus in het Pools uitleggen dat je bij het verkeerde loket staat, of dat de trein vol zit, of niet rijdt vandaag. Maar ja, daar kom ik pas later achter, aangezien ik er niks van verstond. Of de kaartjesautomaat accepteert alleen muntjes, terwijl ik alleen briefjes heb. Of ze roepen in de trein iets om (waarschijnlijk over het splitsen van de treindelen) wat ik natuurlijk niet versta.

Warme landen. Super relaxt voor vakantie, vreselijk voor werk. Ik kan niet naar klanten in een zomerjurkje op mijn slippers. Professioneel kleden bij 35 graden; de ultieme uitdaging, zeker aangezien er bedrijfskledingrichtlijnen zijn. Mijn enige oplossing tot nu toe zijn slippers in mijn laptoptas zodat ik tussen de bezoeken door een beetje af kan koelen.

Maar hoe goed ik er ook over kan zeuren, het geeft me altijd mooie herinneringen en verhalen als ik weer thuis ben. Al die avonturen leiden zelfs vaker tot fantastische ervaringen in plaats van ellende. Ik heb gerechten gegeten die ik zelf nooit besteld zou hebben, ik heb steden bezocht waar ik nooit heen zou gaan en ik heb mensen ontmoet met wie ik anders nooit gesproken zou hebben.