Zeehonden spotten in de Oosterschelde

Toerist in eigen land

Inmiddels zal het de meeste lezers wel duidelijk zijn dat het mijn doel is om mensen te inspireren op reis te gaan in eigen land. Verre reizen worden al gauw interessant en fascinerend gevonden, maar niet iedereen kan die betalen of er de benodigde tijd voor vrijmaken. Bovendien valt er in ons eigen land ook genoeg moois te ontdekken. We hebben hier misschien geen walvissen of dolfijnen, maar wel bruinvissen en zeehonden! Best apart dat veel van mijn kennissen beweren ervan te dromen om met dolfijnen te zwemmen op Curacao, terwijl ze nog niet eens de moeite nemen om tussen de zeehonden te zwemmen in Zeeland. Hoog tijd dus om verslag uit te brengen van de twintig Nationale Parken die Nederland rijk is. In deze blog lees je alles over Nationaal Park de Oosterschelde.

Zeeuws meisje

Helemaal onbevooroordeeld ben ik niet ten opzichte van dit natuurgebied. Tweëendertig jaar geleden kwam ik ter wereld op een koude winteravond in Middelburg, dus ik ben wat ze noemen een Zeeuws meisje (‘ons ben zuunig’). Oké, ik heb er uiteindelijk maar zo’n zeven jaar daadwerkelijk gewoond, maar ik grijp elke gelegenheid aan om zo vaak mogelijk een weekendje naar Zeeland terug te keren. Niet alleen omdat ze me daar tenminste niet tien keer vragen hoe ze mijn achternaam precies moeten spellen (DIN-GE-MAN-SE, met een ‘e’ op het eind) om het vervolgens alsnog verkeerd te schrijven, nee, daarnaast is het ook een fijne zonbestemming (het is officieel vastgesteld de provincie met de meeste zonuren van heel Nederland) en bovendien heb je er geen zeeën van tijd voor nodig om dit vakantieoord te bereiken.

Als een vis in het water

Nationaal Park de Oosterschelde bestaat hoofdzakelijk uit zeewater, is het enige Nationale Park in de provincie Zeeland, het grootste Nationale Park in Nederland en wordt begrensd door de dijken van de 'eilanden' (Schouwen-Duiveland, Tholen, Sint Philipsland, Noord-Beveland en Zuid-Beveland) en de dammen van de Deltawerken (je weet wel, die ingenieuze sluizen die voorkomen dat we natte voeten krijgen zodra het een beetje te hard stormt). Omdat de Oosterschelde heel lang een rivierarm is geweest met zowel zoet als zout water heeft het park een unieke flora en fauna. Het onderwaterleven is populair bij sportduikers (er zitten zelfs inktvissen), boven water wordt driftig aan allerlei watersporten gedaan zoals zeilen en (kite)surfen en langs het water kan je heerlijk recreëren door met je billen op één van de talrijke stranden te chillen. Who needs Curacao anyway?

We’re riding down the boulevard

Als fanatieke wandelaar waai ik regelmatig met plezier uit langs de Zeeuwse kust (met de nadruk op waaien, want dat doet het daar nogal vaak en nogal hard). Het strand bij Dishoek en Vlissingen zijn hierbij favoriet. Zeker wanneer de zon ondergaat is het een magische ervaring om de vloedlijn te volgen en je een weg te banen langs de grote donkere paalhoofden. Die bijna honderdduizend karakteristieke paalhoofden staan er eigenlijk om erosie van de Zeeuwse kust tegen te gaan (de getijdenstromingen worden door de palen minder sterk, waardoor er minder zand wordt meegenomen) maar lenen zich ook uitstekend voor fotografische doeleinden (en dat staat dan als een paal boven water)! Overigens is het ook geweldig om op een zwoele zomeravond met je beste vriendin in de auto over de boulevard van Vlissingen te cruisen, je autoraampjes omlaag te draaien en samen keihard mee te blèren met ‘Ocean Drive’ van Duke Dumont: “we’re riding down the boulevahaaard”. Niet dat ik daar overigens ervaring mee heb, dit schrijf ik puur hypothetisch (toch Mirjam?).

Natte laarzentocht

Als je een gewone strandwandeling saai vindt, kan je op een iets meer avontuurlijke natte laarzentocht. Bij eb vallen delen van de Oosterschelde droog zodat je daar kunt wadlopen. Samen met mijn ouders wandelde ik in oktober met een gids van Staatsbosbeheer mee met de ‘natte laarzentocht schorren en slikken’ in Sint-Annaland, dwars door modderige kreken en over wadplaten die tweemaal daags door het tij worden overspoeld (werkelijk hilarisch om mijn ouders op hun leeftijd nog slootje te zien springen). Onder de bezielende leiding van de gids vonden we lamsoor, zeekraal en zeeaster en het krioelde er van wormen, schelpdiertjes en krabben die meteen hun scharen in de aanvalshouding brachten zodra we in de buurt kwamen. Het water liep me nou niet bepaald in de mond bij het zien van al die zilte lekkernijen, maar op wereldschaal is dit natuurlijk een uniek staaltje buitendijkse kustnatuur. Er bestaan overigens ook echt mensen die al die vissige dingen wél lekker vinden, getuige de vele Facebook statussen die ik voorbij zie komen van vrienden die volledig volgens de laatste mode opeens massaal naar sushi restaurants gaan. Bizar, I know. Doe mij maar gewoon gebakken kibbeling met saus.

Zeehonden spotten

Een strand- of wadwandeling is als je het mij vraagt hartstikke leuk, maar de beste manier om dit Nationaal Park te bezichtigen is natuurlijk vanaf het water, op een ouderwetse boot. Daarom boekten mijn vriendin en ik in juli een boottochtje op een ruim honderd jaar oude zeilboot. Vanuit Zierikzee vaarden we naar een zandplaat waar zeehondjes lagen te chillen en een beetje in de rondte zwommen. Ik had nu graag beweerd dat ze in de zon lagen, maar helaas zijn we precies die dag helemaal zeiknat geregend en herinnerde mijn vriendin zich pas toen we al volledig doorweekt waren dat ze twee poncho’s had meegenomen (thanks Mellie). Daar stond ik dan met mijn mooie verhaal over de provincie met de meeste zonuren, te druipen van de regen. Gelukkig viel de dag niet helemaal in het water, want in het gezellige havenstadje Zierikzee konden we na de boottocht prima droge kleren shoppen én een lekker hapje eten in één van de vele visrestaurants (niet dat wij dat gegeten hebben hoor, wij hadden steak).

Hier aan de kust, de Zeeuwse kust

Of je nu ontspanning zoekt in de vorm van een strandvakantie, op zoek bent naar mooie natuur of een actieveling bent die houdt van allerlei sporten: in Zeeland kom je sowieso aan je trekken. Vooral in de zomer is er van alles te doen en kan het erg druk zijn, dus mocht je dat willen vermijden ga dan in het voor- of naseizoen. Ik kom hier in elk geval zéker nog terug (en niet alleen omdat mijn familie hier woont), maar eerst ga ik weer een ander Nationaal Park ontdekken. Stay tuned en lees gauw mijn volgende blog!