Stewardess? Niks voor mij!
Het is niet een lang gekoesterde wens van mij om stewardess te worden. Sterker nog, het heeft me nooit echt aangetrokken. Hoe komt het dan dat ik toch stewardess ben geworden? HET VELE REIZEN!
Voordat ik begon nu 3 jaar geleden wist ik echt niet wat ik nou precies wilde. Zoveel keuze: ga ik studeren, werken, of lekker eerst reizen - en dan zien we wel weer? Dat ik naar het buitenland ging stond sowieso al vast, maar alleen hoe en wat nog niet. Aangezien studeren en gewoon reizen toch de wat duurdere opties waren, was het werken interessanter.Ik kende iemand die ook als stewardess in het Midden-Oosten werkte en ik volgde haar altijd op social media. Al haar foto’s en verhalen maakte me erg enthousiast en jaloers. Ik dacht dat ik misschien toch de gok moest wagen, aangezien dit wel binnen het werken in het buitenland paste en ik er ook nog eens veel mee kon reizen.
Open dag
Ik ben in Nederland naar een open dag geweest, waar ik mijn CV moest inleveren en wat informatie kreeg. Ik had nooit gedacht dat er zoveel mensen op zo'n open dag af zouden komen. Ik denk dat er ongeveer 200 mensen waren. De volgende dag mocht ik terug komen voor alle testen en interviews. Daarna was het vooral veel wachten. Na ongeveer 8 weken kreeg ik de uitslag en werd me verteld dat ik binnen 1,5 maand moest vertrekken. WOW! Ik besefte me meteen dat dit een grote verandering in mijn leven zal betekenen!Toen ik na 1,5 maand aankwam kon ik meteen beginnen met de training. De eerste week kregen we een soort introductie over het werk, over de training en over het bedrijf zelf. De eerste week was nog vrij relaxed aangezien we iedereen gezellig konden leren kennen en verder konden wennen aan het leven hier in het Midden-Oosten.
Rook in de cabine!
De week erna begon het echte werk, de training. In ongeveer 3 weken moesten we alles weten over veiligheid van verschillende types vliegtuigen. We werden overladen met informatie. Aangezien de meesten nooit stewardess waren geweest en verder ook weinig kennis over vliegtuigen hadden, was dit niet makkelijk. Het was vooral veel stampwerk om de toetsen te halen.Naast alle theorie die we moesten kennen kregen we ook praktijkles. Dit ging vooral over noodsituaties, zoals noodlandingen, turbulentie, brand, lastige passagiers etc. Deze trainingen kregen we in simulators, wat wel echt tof was. Hierdoor heb je echt het idee dat je in een vliegtuig zit, aangezien de simulator ook beweegt en er rook in de cabine kan komen. Hierdoor wordt de druk ook wel opgevoerd en realiseer je wel dat je moet weten hoe je moet handelen in zulke situaties. De praktijklessen worden ook gevolgd met praktijktoetsen, dus het was erg belangrijk dat je kon laten zien dat je wist hoe je moest handelen en assertief was. En ja, we mochten ook van de glijbaan, zoals iedereen zich vast afvraagt. :)
5 van de 10 vluchten een medische situatie!
Na alle veiligheidstrainingen kregen we ook een medische training. 5 van de 10 keer op een vlucht heb je wel een medische situatie. Dit gaat van iemand die misselijk is tot dood aan boord. Godzijdank heb ik dat laatste nooit meegemaakt. Mijn medische kennis lag vóór dit werk vrij laag. Het was dus flink aanpoten, want ik had geen idee hoe je bepaalde medische gevallen moest behandelen. We kregen ook lessen over alle medicijnen die aan boord zijn. Aangezien een medische situatie kan variëren van niet ernstig tot zelfs levensbedreigend, hebben we een hele lading medicijnen aan boord. Van pijnstillers tot een defibrillator, alles is aanwezig. We worden zelfs getraind voor een bevalling aan boord.Gelukkig gebeurt dat bijna nooit. Zelf heb ik niet heel veel medische gevallen meegemaakt, aangezien we met veel mensen op één vliegtuig werken is er vaak wel een leidinggevende bij als er iets gebeurt. Veelvoorkomende medische gevallen die ik op mijn vluchten heb gezien zijn passagiers die flauwvallen, overgeven, soort van epileptische aanvallen en symptomen van een hartaanval.Het was veel blokken en stampen tijdens de training, maar het was vooral erg leerzaam, aangezien ik vrij weinig over al deze onderwerpen wist. Het verschil met de training en het dagelijkse werk is wel groot! Omdat de trainingen vooral over noodsituaties gaan, krijg je hier in je dagelijkse werk (gelukkig) niet veel mee te maken. Uiteraard komen de lessen uit de service-training wel van pas. Hier hebben we geleerd hoe we met passagiers omgaan. Dit is maar goed ook, aangezien zij ons het leven ook behoorlijk moeilijk kunnen maken. ;)Tot de volgende blog!
