Snowboarden en feesten in de Franse Alpen

Als ik mensen vertel dat ik een weekje ga snowboarden in de Alpen, denkt iedereen dat dit hartstikke duur is. Typisch Nederlands om meteen te reageren op hoeveel iets gekost heeft. Als ik een vriendin complimenteer met haar nieuwe outfit, haast ze zich om te vertellen waar ze die heeft gekocht en hoezeer die wel niet in de aanbieding was. Vrouwelijke lezers: zeg in het vervolg gewoon vriendelijk bedankt (dit is overigens ook een notitie aan mezelf). Oké, wintersporten is niet bepaald de goedkoopste vakantie op aarde, maar als je slim boekt hoeft het niet knetterveel te kosten. Wij vonden een aanbieding inclusief vervoer per nachtbus, materiaalhuur, skipas en hotel met ontbijt, lunch, diner én onbeperkt drankjes voor nog geen zevenhonderd euro per persoon. Zo kwam het dat ik op een zaterdagmiddag in februari met een groepje sportieve vrienden in Rotterdam op de bus stapte. Het voelde net alsof we op een schoolreisje gingen (maar dan met goed geconserveerde dertigplussers). Drank, chips en muziek mee voor onderweg en gaan met die banaan!

Music was my first love, and it will be my last

Over muziek gesproken… Tijdens mijn laatste reisje naar het buitenland irriteerde het me mateloos dat mijn playlist het niet meer deed zodra ik de grens overstak, dus op aanraden van een reisgenoot besloot ik ter plekke Spotify Premium af te sluiten. Ideaal: zonder storende reclames naar goede muziek luisteren om de reistijd een beetje te doden. En nee, ik heb geen aandelen en krijg al helemaal geen geld voor het noemen van die app in deze blog (was het maar zo’n feest). Ik ben een doodnormaal meisje met een nine-to-five job die het leuk vindt om geheel vrijblijvend over haar reisavonturen te bloggen. En tevens een hartstochtelijke muziekliefhebber met een diepgewortelde haat tegen reclames. Zit je nét lekker in een nummertje, begint er opeens heel hard iemand in je oor te schreeuwen dat je iets moet kopen, bloedirritant! Sowieso houd ik er niet van als mensen zeggen wat ik moet doen. Dat bepaal ik zelf wel. Reclames met deuntjes zijn zo mogelijk nóg vervelender, aangezien die de rest van de dag in je hoofd blijven hangen. In de jaren negentig ben ik compleet gehersenspoeld met liedjes over wasmachinetabletten die ervoor zorgen dat die wasmachine langer leeft, of tandpastamerken die beloven dat je nooit in je leven meer een enkel gaatje krijgt. Afschuwelijk. Een waar jeugdtrauma. Maar goed, deze blog gaat niet over de opgelopen beschadigingen in mijn jeugd. On topic: ik deel graag mijn ervaringen met jullie, omdat ik jullie ook een fijn leven gun vol muziek en zonder reclame, en vol reizen en avonturen natuurlijk!

Minimaal slapen, maximaal genieten

Na een veel te kort nachtje slapen in de bus kwamen we al om zeven uur ‘s ochtends aan in Les Deux Alpes. Daar werd mijn geduld ernstig op de proef gesteld omdat we moesten inchecken, spullen huren, ontbijt scoren etc., maar vervolgens konden we wel de hele middag boarden. Ons groepje bestond uit een nogal divers gezelschap met een nog diverser snowboardniveau. Ondanks dat ik nog maar voor de dertiende keer in mijn leven op een snowboard zou gaan staan (en ik tijdens mijn tripje naar Winterberg eerder dit jaar nog meerdere mensen omver heb gesnowboard, hierover meer in mijn vorige blog), kon ik toch als enige mee met de beste boarder van onze groep. Hah! Ik voelde me trots en uitverkoren, dus besloot ter plekke om me niet te laten kennen en gewoon zonder te zeiken van alle pistes af te gaan. Met een kaart van het gebied onder de arm hebben we eerst braaf de groene en blauwe pistes verkend om een beetje in te komen, maar al gauw gingen we van de rode en zwarte pistes af. Keuze genoeg in Les Deux Alpes, zowel voor de beginnende als de ervaren wintersporter! Ook zijn de afdalingen lekker lang. 

Gonna party like it’s my birthday

De volgende dag werd ik bruut gewekt door zingende vrienden, een confetti kanon dat in mijn oor explodeerde en cadeautjes op mijn hotelkamer. It’s my birthday! Dit hoogtepuntje hebben we op gepaste wijze gevierd door naar het hoogste punt van het gebied af te reizen. Aangekomen bij de 3600 meter hoge gletsjer konden we superlange afdalingen maken en ook een mooi stukje off-piste boarden. Daarbij was het fantastisch weer om rond lunchtijd met je oogjes dicht op een strandstoeltje in het zonnetje te genieten van de warme stralen op je gezicht. Welke klootviool heeft ooit verzonnen dat wintersport koud is? Het was zo warm en zonnig dat aan het einde van de dag de sneeuw zelfs papperig begon te worden. Gelukkig bestaat er dan zoiets moois als après-ski! Vanaf een uur of half vier ’s middags knalt de techno uit de speakers van de verschillende cafés op de pistes. Helaas weten die Fransen totaal niet hoe ze moeten feesten, maar daar weten wij dan wel weer raad mee (zo heeft ieder zijn specialiteiten)… Die gekke Hollanders (wij dus) dare to dance like nobody is watching (en de Fransen keken al-le-maal). Zo kwam het dat uiteindelijk zelfs de meest stijve Fransman voorzichtig met zijn heupjes begon te wiegen. Een ietwat onwennig maar dapper begin, dat valt alleen maar te respecteren.

Jägerbombs en Jägershots

Helaas sluiten de tentjes op de piste al om half zes en dat is eigenlijk maar goed ook, aangezien je dan ietwat aangeschoten nog naar beneden moet zien te boarden. Opeens lag ik weer om de haverklap op mijn reet, terwijl het eerder die dag best lekker ging. I blame it on the alcohol. Gelukkig ging de après-ski in het dorp nog wel wat langer door. Umbrella bleek de favoriete tent, maar daarover lees je meer in mijn volgende blog. Elke avond kan je in Les Deux Alpes trouwens prima op stap, al kan je de après-ski niet vergelijken met de Oostenrijkse gezelligheid. Geheel per toeval belandden we op de avond van mijn verjaardag middenin een kroegentocht vol met Nederlanders en ander gespuis. Meer dan de helft van ons reisgezelschap vertrok al op een redelijk Christelijke tijdstip naar bed, maar gelukkig heb je maar één iemand nodig om een feestje mee te bouwen. Zo kwam het dat ik en mijn wingman onder het genot van belachelijke hoeveelheden Jägerbombs en Jägershots nog even door zijn gegaan tot sluitingstijd. Geen idee hoe we zijn thuisgekomen trouwens, *hik*, volgens mij met een taxibusje voor nog geen zevenhonderd meter lopen. Ah well. Zolang het maar gezellig was. Wil je meer lezen over hoe het is om te snowboarden en après-skiën in Les Deux Alpes? Lees dan mijn volgende blog!