Header afbeelding

Met paard en wagen door de Limburgse natuur

Op reis in eigen land

Inmiddels zal het de meeste lezers wel duidelijk zijn dat het mijn doel is om mensen te inspireren op reis te gaan in eigen land. Verre reizen worden al gauw interessant en fascinerend gevonden, maar niet iedereen kan die betalen of er de benodigde tijd voor vrijmaken. Bovendien valt er in ons eigen land ook genoeg moois te ontdekken. Er leven hier misschien geen krokodillen in het wild, maar er komen wel giftige adders voor in bepaalde natuurgebieden. Eigenlijk best raar dat ik tijdens mijn wereldreis in Australië opeens reuze geïnteresseerd was in het wel en wee van de plaatselijke bruine slang (en zelfs met lokale gidsen de bushbush in ging om ze te spotten), terwijl ik de wilde adders in mijn eigen land nog niet eens een blik waardig gun. Pure discriminatie! Hoog tijd dus om verslag uit te brengen van de twintig Nationale Parken die Nederland rijk is. In deze blog lees je alles over het Nationaal Park waar zó veel slangen leven dat de adder fier op het logo prijkt: De Meinweg.

Schermafbeelding 2017-10-17 om 14.08.57

De Meinweg

Dit natuurpark ligt in de provincie Limburg ten oosten van Roermond en wordt langs drie zijden omsloten door Duitsland. Jetzt geht’s los! Het Nationaal Park bestaat uit een voor ons platte land zeer zeldzaam terrassenlandschap met steile overgangen van steeds vijftig meter tussen die terrassen (zo krijgt een terrasje pakken in Limburg een geheel nieuwe betekenis, maar dat terzijde). Het unieke landschap is in de loop van tienduizenden jaren ontstaan door inschuring van rivierwater van de Maas en de Rijn, en door verschuivingen van de aardkorst bij drie breukvlakken in de aarde.

Schermafbeelding 2017-10-17 om 14.10.01

Barstende breuklijnen

Breukvlakken? Jazeker: ook in Nederland komen breuklijnen voor! Mocht jij nou net als ik niet goed hebben opgelet tijdens de aardrijkskundeles, weet dan dat de buitenste laag van de aarde uit dertien losse platen bestaat die naar elkaar toe of juist van elkaar af bewegen. Bij de Peelrandbreuk (die dwars door De Meinweg loopt) bewegen de aardplaten van elkaar af. Daardoor komen er ook wel eens aardbevingen voor. Sterker nog: de sterkste aardbeving die ooit is waargenomen in Nederland vond hier vijfentwintig jaar geleden plaats en heeft met een kracht van 5,8 op de schaal van Richter voor flink wat opschudding gezorgd onder de plaatselijke bevolking.

Schermafbeelding 2017-10-17 om 14.09.54

Addertje onder het gras

Naast adders en aardbevingen is De Meinweg vooral bekend vanwege het grote aantal reptielen en amfibieënsoorten. Zo leven er gladde slangen, zandhagedissen en levendbarende hagedissen (dat laatste vind ik super ranzig klinken, maar komt erop neer dat die hagedissen in tegenstelling tot de meeste soortgenootjes geen eieren leggen). In de jaren zeventig zaten er nog zo’n twaalfhonderd adders in het park, maar de laatste jaren worden ze op nog maar een paar honderd geschat. De kans dat je er nu eentje tegenkomt is dus vrij klein, maar als rasoptimist wilde ik graag een poging wagen! Op uitnodiging van VVV Limburg vertrok ik daarom in september met een vriendin naar De Meinweg om onder leiding van een natuurgids te bekijken of er misschien tóch ergens een addertje onder het gras zat.

Schermafbeelding 2017-10-17 om 14.09.26

Do as the locals do

Limburg dus. Een bekend gezegde onder reizigers luidt: ‘do as the locals do’. Dus als je te gast bent in het meest bourgondische stukje van Nederland waar de mensen een beetje zingen als ze praten, wel houden van een feestje en graag vlaai eten, dan pas je je gewoon een beetje aan. Niet dat wij opeens begonnen te zingen (iets met het stemgeluid van een valse kraai) of spontaan begonnen te dansen op denkbeeldige carnavalsmuziek, maar een stuk kersenvlaai gaat er altijd wel in. Hadden wij even geluk dat we door de eigenaar van Rijstal Venhof zeer gastvrij werden ontvangen met koffie en een een stukje vlaai (of nou ja, stukje is een understatement, zeg maar gerust dat het hier ging om minstens een kwart vlaai per persoon). Aan Limburgse gezelligheid geen gebrek!

Schermafbeelding 2017-10-17 om 14.09.35

De teugels laten vieren

Na al dat lekkers werden we getrakteerd op een urenlange tocht met paard en wagen door het bosrijke landschap. De Meinweg is met achttien vierkante kilometer enorm groot en daardoor is het redelijk onmogelijk om er in een dagje doorheen te lopen. Om het hele park goed te kunnen ontdekken besloten we dan ook wat extra paardenkrachten in te zetten. Met twee PK voor de koets mocht ik de teugels ook nog even laten vieren, maar in tegenstelling tot mijn familie kan ik niet bijzonder goed overweg met paarden. Sterker nog: ik vind die beesten doodeng. Liever rijd ik op mijn eigen zilvergrijze stalen ros met vijfennegentig PK. Die hoef je geen eten te geven (alleen een beetje benzine), niet te poetsen (tenzij je wilt shinen) en ook geen stal voor uit te mesten (al is een winterstalling wel handig). Ik was dan ook blij dat Martin het mennen gauw weer van me overnam. Laat mij maar lekker decadent op een karretje zitten loeren naar het landschap (iets met werkpaarden en luxe paardjes).

Blog

Indian Summer

Onderweg was er volop ruimte om te stoppen bij meanderende bosbeekjes, paarse heidevelden en romantische elfenmeertjes vol waterlelies. Helaas hebben we tijdens een lange wandeling door het hart van De Meinweg geen adders kunnen spotten. Wel zagen we overal sporen van zwijnen die vrij recent in de aarde hadden zitten wroeten op zoek naar een lekker larfje, veel reusachtige paddenstoelen uit de grond schieten en talloze varens van kleur verschieten. Met al die tinten groen, oranje, geel, rood en bruin leek het net een Indian Summer, of een scène die rechtstreeks uit een romantische film wegkomt zoals The Notebook van Nicholas Sparks. Janken gegaranderd (bij zijn verhalen dan hè, niet vanwege de omgeving).

Schermafbeelding 2017-10-17 om 14.09.54

Oorlogsgebied

Op die prachtige herfstdag in september straalden de zon, de natuurgids en de menner alledrie even uitbundig en die laatste twee wisten ons bovendien vol passie van alles te vertellen over de plaatselijke natuur (zo leerden ze ons hoe je aan een boom kunt zien hoe oud die is, iets dat ik altijd al heb willen weten). Ook aan kennis over cultuur ontbrak het ze niet. We genoten van alle oorlogsverhalen (de menner vertelde dat zijn familie Engelse piloten heeft laten onderduiken op hun boerderij, terwijl de Duitsers over het erf liepen) en zagen in het landschap heel duidelijk de sporen die de Tweede Wereldoorlog heeft achtergelaten. Toen ik in één van de vele loopgraven ging staan kon ik me goed voorstellen hoe gevaarlijk dit gebied moet zijn geweest tijdens de oorlog.

Schermafbeelding 2017-10-17 om 14.10.01

Honger als een paard

Inmiddels hadden wij na een rit van ruim vijftig kilometer met de menwagen en zo’n vijftien kilometer hiken honger als een paard gekregen. Gelukkig konden we ook hiervoor terecht bij de rijstal. Terwijl wij op het terras aan het genieten waren van een nazomer zonnetje, bereidde de keuken een heerlijke maaltje van plaatselijke streekgerechten. Toen het eigenlijk te koud werd om buiten te blijven kregen we van het personeel een fleecedekentje: letterlijk Limburgse warmte, en zo heb ik de hele dag wel ervaren. Houd jij van uitgestrekte groene bossen met meanderende bosbeekjes, glooiende heidevelden, wilde dieren en tamme paarden? Of ben je meer een bourgondiër die graag een terrasje pakt en geniet van lekker eten en gezelligheid? Zet dan De Meinweg op je lijstje en vergeet niet om langs de rijstal te gaan. Ik ga verder met mijn eigen lijstje van Nationale Parken. Op naar een nieuw avontuur, keep you posted!

Schermafbeelding 2017-10-17 om 14.09.19

 

Bestemmingen

  1. Home
  2. blog
  3. paard en wagen limburgse natuur
Weflycheap logo

Mis nooit meer een topdeal!

Door je in te schrijven bevestig je dat je de nieuwsbrief van weflycheap wil ontvangen in je inbox en ga je akkoord met de voorwaarden.