De Amazone staat natuurlijk vooral bekend als de langste rivier van de wereld. Dat op zich maakt het gebied al een bezoekje waard. Als je met een bootje op de rivier bent, voel je je klein en nietig. Maar wat ik ook voelde was een grote bewondering voor een van de mooiste gebieden van Colombia. Dat gevoel werd in het dorpje Puerto Nariño alleen maar sterker. Het dorpje is magisch en ik heb het in mijn hart gesloten. Ik denk nog vaak terug aan de bijzondere dingen die we daar meemaakten.
Zwemmen met rivierdolfijnen
Toen ik vroeger klein was, had ik een boek dat over roze rivierdolfijnen ging. Ik kon uren naar de plaatjes staren en wegdromen bij het idee dat ik die dieren ooit zou zien. Die dromen waren een beetje in de vergetelheid geraakt totdat ik over de roze rivierdolfijnen in de rivier van het tropische regenwoud van Colombia hoorde. Die moest ik zien! We kozen ervoor om niet vanuit Leticia een tour te boeken, maar eerst zelf naar het dorpje Puerto Nariño te gaan. Dit dorpje ligt dichtbij Lago de Tarapoto waar ze voornamelijk te zien zijn. Hier spraken we met een local en hij wilde ons wel meenemen naar het meer. We vertrokken ’s ochtends vroeg en al snel hoorden we het ploffende geluid van een roze dolfijn niet ver bij ons vandaan. Toen een van de dolfijnen zich liet zien waren we sprakeloos. Niet veel later sprongen er ook een aantal grijze rivierdolfijnen uit het water. Het is zo bijzonder om op zo’n stil meer in dit deel van de wereld te zijn en deze dieren te bewonderen. Hoe vaak we de dolfijnen ook zagen, het bleef magisch en van mij mocht de tocht wel uren duren. We zijn die week nog vaak op de oever van de rivier gaan zitten om over het water te turen en iedere keer weer een glimp van de dieren op te vangen.
Wat deze tocht nog meer bijzonder maakte was dat we vanuit een drijvend huisje op piranha’s mochten vissen. Op zich ben ik niet een hele fanatieke visser, maar stiekem vond ik dit wel tof om te doen. De piranha’s waren ons echter wel veel te snel af, vaak was het aas alweer verdwenen zonder dat we ook maar een vis hadden gezien. Na het vissen, voer onze gids terug het water op en vond hij het tijd om een duik te nemen. Het was erg tegenstrijdig om in het water te duiken waar we net op piranha’s hadden gevist, maar eenmaal in het water was het alleen maar fijn. Zonder wondjes waren we geen prooi, waardoor we rustig van het warme water konden genieten. Toen we lekker lagen te dobberen zagen we dichtbij nog een aantal dolfijnen uit het water springen waardoor we de piranha’s direct vergeten waren.
Overnachten in het tropisch regenwoud
Een bezoekje aan de Amazone is eigenlijk niet helemaal compleet zonder overnachting in het jungle. Via onze gids van de dolfijnentocht ontdekten we dat we dit prima vanuit Puerto Nariño konden ondernemen. Een van zijn vrienden had hiervoor een kamp gemaakt maar we konden ook naar een huisje gaan op een half uurtje lopen vanaf het dorpje. Hier zou wel een gids zijn die ons mee kon nemen op een wandeling door de jungle. Met uitleg van de hosteleigenaar over de looproute gingen we op pad. Al snel bereikten we het houten huisje, waar we de bewoner en zijn vader aantroffen. De bewoner nam ons eerst mee op een wandeling door de jungle, waar we al snel zijn passie voor bomen ontdekten. Hij kon over iedere boom wat vertellen en hij vond ze allemaal even bijzonder. Het was leuk om te zien dat hij dit zo mooi vond en het deed ons bijna vergeten dat we helemaal lek gestoken werden door de muggen. Na bijna twee uur wandelen kwamen we weer bij het huisje aan. De bewoner en zijn vader hielpen ons met het ophangen van onze hangmatten en vonden onze slaapplekken pas goed toen ze zeker wisten dat de muskietennetten perfect om de hangmat zaten.
Toen alles goed hing, rustten we even uit op een bankje met uitzicht over de naastgelegen vijvers. In deze vijvers zaten kaaimannen, enorme vissen, genaamd pirarucu, en op de grote waterlelies stonden de tukituki vogels voor zich uit te staren. Alweer was het zo’n magisch moment en toen het donker was geworden werd het alleen maar beter. We trokken weer de jungle in met de bewoner en hij vertelde ons zowaar nog meer over bomen. Zo nu en dan hield hij even stil en zette hij zijn lamp uit om even te luisteren naar de overweldigende geluiden van de jungle. Aan alles kon je merken dat deze plek alles voor hem betekende en dat er niemand zoveel wist als hij. Terug in het huisje vertelde hij ons nog een paar mooie mythes over luiaarden en mensetende apen, maar daar hoefden we niet bang voor te zijn. Ze waren al lang niet meer gezien en als ze wel zouden komen, zou hij ons beschermen. De volgende ochtend werden we wel gewekt door een aapje dat heen en weer rende over onze muskietennetten maar hier hoefden we niet bang voor te zijn. Het aapje hoorde bij het huis en was hier om te wennen aan de natuur.
Beste reistijd Colombiaanse regenwoud
De beste tijd om dit deel van Colombia te bezoeken is in December en Januari. Het water van de Amazone staat dan nog laag, waardoor je meer activiteiten kunt doen. Vanaf januari gaat het steeds vaker regenen en een tropische regenbui is niet niks. Het water in de rivier stijgt steeds meer en in juli en augustus is Puerto Nariño een onderwaterwereld.
