Deel 2: De Sahara, het Atlasgebergte en Marrakech
Eén van mijn beste vrienden en ik zijn een week lang naar Marokko gegaan om daar in een korte tijd zoveel mogelijk van het land te kunnen zien. We brengen hier onder andere een bezoek aan Fez, we lopen rond door de oud-Romeinse stad Volubilis en het dichtbij gelegen Meknes, we skiën van de zandduinen in de Sahara, we wanen ons op de filmsets in Ouarzazate en Ait Be Haddou en we brengen onze laatste nacht door in een riad in Marrakech nadat we rondgestruind hebben op het bekende plein Jemaa El-Fna.
Op naar Merzouga Marokko!
De volgende dag verlaten we de regio van Fez en rijden we samen met twee meiden uit Canada richting de Saharaduinen in Merzouga. Bij de aanbieder van de tour stond de tour aangeprijsd als enkel een driedaagse tour naar de Sahara vanuit Fez. Wat we op dat moment nog niet wisten, was dat we nog veel meer te zien zouden krijgen dan enkel de Sahara. Maar daarover later meer.
De eerste dag was een lange rit. We maken na een paar uurtjes rijden een korte stop in de Ifrane Azrou, een nationaal park. Daar voeren we besjes aan de berberaapjes die allemaal verzameld zijn in één boom. Die besjes krijgen we overigens niet zomaar; het is een toeristische hotspot en de lokale boeren hebben van de grote drongen toeristen al een zeer lucratieve business gemaakt door hun besjes pal naast de boom te verkopen.
Als we genoeg aapjes hebben voorzien van besjes, stappen we weer in onze SUV om verder te gaan. We komen na een aantal plaspauzes en snackstops aan bij de grootste oase van Afrika. Het is een bijna surrealistisch aanzicht: kilometers lang staan alleen maar palmbomen, waarvan diezelfde boomgrens meandert als een rivier door het kale, woestijnlandschap. Het is zo ontzettend apart om geen enkele vorm van geleidelijke overgang te zien tussen het kale zandlandschap en de volgroeide, groene zee van palmbomen.
Na een rit van zo’n 7 uur lang, zijn we tegen het einde van de middag bij de berbers die in de zandduinen van Merzouga leven. We zijn net op tijd om een aantal schitterende foto’s te schieten in de Sahara met de prachtige zonsondergang.Nadat we per dromedaris terug zijn gereden naar het tentenkamp, wordt ‘s avonds voor ons vieren (de twee Canadese meiden en wij) een typisch Berberse maaltijd geserveerd: Tajine. Tajine, overigens, eet je zo ongeveer iedere avond als je in Marokko bent. Je wisselt het een paar keer af met couscous, maar dat is de enige variatie die er is. En het mooiste ervan is dat het je niet eens gaat vervelen; de variatie die in de tajine alleen al schuilgaat, is absoluut ongekend. En bijna overal waar je het bestelt, zijn ze ontzettend goed in het maken ervan. We sluiten later de avond af met een kampvuur waarbij we samen met de berberstam muziek maken en dansen.
De volgende ochtend zijn we om half 7 al uit bed om de zon op te zien komen. Dat is één van de meest bijzondere die ik ooit heb meegemaakt, want omdat je hier zo dichtbij de evenaar zit, beweegt de zon razendsnel omhoog en het lijkt bijna alsof je naar een timelapse zit te kijken. De temperatuur is ook meteen voelbaar een stuk warmer als de zon eenmaal helemaal boven is. Dan vertrekken we aan het eind van de ochtend weer in de richting van Marrakech, al is dat nog een heel lang stuk van ons vandaan. We hebben daarom tussendoor één overnachting in Ouarzazate.
Op onze route ligt heel toevallig ook de Todgha Gorge, een gigantische kloof die door veel toeristen ook wel de ‘Grand Canyon van Marokko’ wordt genoemd. We maken daar een stop. De kloof is indrukwekkend om van dichtbij te zien (en dan druk ik het nog zacht uit). Op sommige plekken zijn de rotswanden dan ook zo’n 400 meter hoog. Tussen deze rotswanden is een weg waar zich veel kraampjes bevinden. Deze worden beheerd door mensen uit nomadenstammen, die op hun beurt andere nomaden van producten voorzien. Vaak leveren ze levensmiddelen, zoals voedsel en kleren. Dit is dan ook een bekende tussenstop voor veel nomaden waar ze op kracht kunnen komen om daarna weer door te reizen.
Ouarzazate & Ait Ben Haddou Marokko
En zoals de nomaden hier verder reizen, volgen wij hun voorbeeld. Dit keer om te overnachten in Ouarzazate, ook wel het Hollywood van Marokko. Het is echt ongelooflijk hoeveel films en series er in de regio Ouarzazate en Ait Ben Haddou zijn opgenomen. Even kort op een rij: Game of Thrones, Black Hawk Down, The Gladiator, The Mummy, Babel, Kingdom of Heaven en ga zo maar door. Het is dan ook een must-see als je in Marokko bent en het geeft een onwerkelijk gevoel om op deze filmsets rond te lopen. Vanaf dit moment begonnen we veel meer te krijgen dan waar we van tevoren betaald hadden (€180,- per persoon). We verblijven namelijk in een prachtig hotel tijdens deze tweede nacht van onze driedaagse Sahara-tour, die achteraf gezien veel meer op een “guided Morocco-roadtrip” lijkt.
Dan reizen we op onze laatste dag af naar Marrakech om daar onze laatste nacht in Marokko door te brengen, maar niet voordat we door de Hoge Atlas zijn gereden en het bekende uitkijkpunt van Tizi n’Test hebben gezien. Het is een indrukwekkende, smalle pas die zich om de bergtoppen heen slingert.Iets waar ik later na deze trip pas achter kom, is dat de Tizi n’Testpas één van de gevaarlijkste wegen ter wereld is. Ik kan je vertellen dat het heel fijn is om dat achteraf pas te horen in plaats van vooraf, want nu heb ik me niet eindeloos lopen stressen om dat gegeven en kan ik toch zeggen dat ik op één van de gevaarlijkste wegen ter wereld heb gereden, wat ik best wel stoer vind klinken. Win-win. Het berglandschap in de Hoge Atlas is overigens ontzettend mooi. De rode, groene, gele en grijsblauwe bergtoppen zorgen voor een frappant, bergachtig kleurenpalet. Het is iets wat misschien niet vaak uitgelicht wordt over deze plek, maar als je er eenmaal op let, kun je haast niet anders dan vol verwondering te blijven kijken.
Eenmaal in Marrakech verblijven we voor het eerst deze week in een echte riad. Veel toeristen komen naar Marokko om tijdens hun verblijf toch ook een paar nachten in een riad te verblijven, simpelweg omdat het zo typisch Marokkaans is.We dineren op het wereldbekende plein Jemaa El-Fna, dat pas tot leven komt tijdens de late uurtjes. De geur van rokende barbecues overheerst op het plein. Bij iedere snacktent staan proppers om je naar binnen te lokken. Het zijn er daadwerkelijk honderden naast elkaar, wat ook de reden is waarom iedere tent gelabeld is met een nummer. Een zin die je de proppers dan ook veel hoort zeggen, is: “same shit, different numbers. Come to us.” Naast de eettentjes zorgen muzikanten voor een prima sfeer en staan een stukje verderop mensen voor een gigantisch scherm naar een Marokkaanse stand-up comedian te kijken. Het is een groot feest op het plein. En feestend sluiten wij onze reis af als we de volgende dag terugvliegen naar Nederland. De reis was intensief, maar we hebben ons geen moment verveeld.
We hebben onszelf bewezen hoeveel je eigenlijk wel niet kunt doen in één week.Wat me van het land zelf duidelijk is geworden deze week, is hoe divers het Marokkaanse landschap daadwerkelijk is en hoe het land je veel meer geeft dan wat je vooraf verwacht. Veel van wat we in de eerste twee dagen gezien hadden, had erg veel geleken op het Zuid- Spaanse landschap wat je rond steden zoals Malaga ook kunt zien. Gaandeweg ontdekten we het bergachtige landschap in het Hoge Atlasgebergte bij Tizi n’Test, de gigantische Todgha kloof, het woestijnlandschap van de Sahara, de groene Ifrane en de oase vol palmbomen. Om te beseffen dat Marokko nog veel meer te bieden heeft dan wat wij in deze week hebben kunnen zien, is een bizar gegeven.
