Header afbeelding

Met een trekvlot over de meren van Canada (maar dan in de Maasduinen)

Met een trekvlot over de meren van Canada (maar dan in de Maasduinen)

Op reis in eigen land

Inmiddels zal het de meeste lezers wel duidelijk zijn dat het mijn doel is om mensen te inspireren op reis te gaan in eigen land. Verre reizen worden al gauw interessant en fascinerend gevonden, maar niet iedereen kan die betalen of er de benodigde tijd voor vrijmaken. Bovendien valt er in ons eigen land ook genoeg moois te ontdekken. We hebben hier misschien geen gletsjers meer, maar wel hoge rivierduinen die zijn ontstaan door gletsjers in de laatste ijstijd, hoe cool is dat? Eigenlijk best wel raar dat ik in Australië alle Nationale Parken bewandel en super geïnteresseerd ben in wat de lokale gidsen me kunnen leren over de plaatselijke flora en fauna, terwijl ik de natuurgebieden in mijn eigen land niet eens allemaal bekeken heb. Hoog tijd dus om verslag uit te brengen van de twintig Nationale Parken die Nederland rijk is. In deze blog lees je alles over Nationaal Park De Maasduinen.

De Maasduinen

Dit natuurgebied ligt in Limburg (ben je als Hollander tóch nog een beetje in het buitenland) en bestaat uit een unieke combinatie van groene bossen en glooiende heidevelden met daartussen talloze vennen en wat stuifzand. De Maasduinen vormen de langste rivierduinengordel van Nederland. Als Zeeuws meisje wist ik eigenlijk niet eens dat er ook zoiets bestaat als een rivierduin (de enige duinen die ik kende staan bij zee), laat staan dat ik wist wat een rivierduinengordel was (de enige gordels die ik kende waren die veilige dingen in de auto). Wat blijkt? In een ver verleden stroomde de Rijn nog door dit gebied en was de Maas een zijtak van die rivier. Die rivieren hebben op twee manieren invloed gehad op het landschap: zo nam het water zand en grind mee van de bodem waardoor die steeds dieper uitsleet, terwijl op andere plaatsen het zand en grind juist werd afgezet op de bodem. Hierdoor zijn verschillende laagtes ontstaan. Voordeel van die on-Nederlandse hoogteverschillen in het landschap is dat je echt het gevoel hebt alsof je in het buitenland bent. Alaaf!

Terrasje pakken in Limburg

De verschillende laagtes worden terrassen genoemd. Het oudste terras (het hoogterras) is zo’n vierhonderdduizend jaar geleden gevormd door de Rijn, het middenterras honderdvijftigduizend jaar geleden door de Maas en het laagterras tienduizend jaar geleden tijdens de laatste ijstijd. Een terrasje pakken in Limburg krijgt zo opeens een heel andere betekenis... Het natuurgebied is vandaag de dag twintig kilometer lang en hooguit maar drie kilometer breed. Daarom zijn er drie ingangen van waaruit je het park kunt ontdekken. Om de rivierduinen goed te kunnen bekijken ben ik in september samen met een vriendin aan de noordzijde van het Nationaal Park begonnen met de paarse ‘wandelroute rivierduinen’. In eerste instantie leek die nogal verstopt te liggen tussen lelijke boeren akkers, maar daardoor was de verrassing extra groot. Het bleek een prachtige en zeer afwisselende wandeling te zijn langs paars bloeiende heidevelden, vredige vennetjes, wilde langharige geiten en verlaten ruïnes. Overal om ons heen zagen we verschillende soorten reusachtige paddestoelen uit de grond schieten en blaadjes verkleuren in rode, gele en oranje tinten. Hallooo herfst! Vanaf de toppen van de duinen hadden we bovendien een goed uitzicht over het gebied (af en toe best lekker om een beetje uit de hoogte te kunnen doen).

Schermafbeelding 2017-10-16 om 12.41.11

Per trekpontje over het Reindersmeer

Na de wandeling vertrokken we naar het bezoekerscentrum in Well dat gebouwd is bovenop en middenin een sluizencomplex, waardoor we vanaf het terras (een écht terras dit keer, met bier en bitterballen) een goed uitzicht hadden op het bijzonder gekleurde smaragdgroene meer. Dat door zand- en grindafgravingen ontstane Reindersmeer is op sommige plekken meer dan twintig meter diep. I know, heel aanlokkelijk om hierin te gaan zwemmen met mooi weer, maar dat mag niet want dan verstoor je de kwetsbare natuur. Wij liepen er braaf een rondje omheen tot we uitkwamen bij een trekvlot waarmee we onszelf over het water hebben getrokken. Hi-lar-isch om te doen (ook als je allang geen kind meer bent en nog geen kids hebt, zoals wij). Het leek net alsof we in Canada op vakantie waren met de vergezichten over het gigantische spiegelgladde meer, de steile oevers zandstrand met kleine lagunes, de torenhoge dennenbomen in een donkergroen bos en de constante geur van verse dennennaalden. Wat nou drieweekse camperreis door Canada? Doe eens origineel en begin met drie dagen wildkamperen in Limburg.

Meanderende bosbeekjes

Om het hele park te zien zijn we tenslotte ook nog naar de zuidkant gereden. Op Landgoed De Hamert loopt je precies tussen het maasdal en de hoogste toppen van de maasduinen. Na al het moois dat we al van het park hadden gezien moet ik eerlijk bekennen dat dit gedeelte een beetje tegenviel. In het begin was er nog een geinig heideveldje maar al gauw liepen we voornamelijk langs weinig inspirerende weilanden, waardoor ik met lichte wanhoop terugdacht aan mijn jeugd in het deprimerende eentonige landschap van de Flevopolder (ik ben dan wel geboren in Zeeland, maar tot mijn spijt grotendeels opgegroeid in Flevoland). Gelukkig eindigde de route in een bos langs een meanderend beekje. Dat beekje wordt het Geldernsch-Nierskanaal genoemd en is ruim tweehonderd jaar geleden door mensen aangelegd. Nu is zo’n menselijk kanaal vaak strak en recht (saai), maar door het hoogteverschil tussen Duitsland en de Maas zijn de steile oevers van het kanaal inmiddels uitgesleten en is er een natuurlijk beekdal met weelderige groei ontstaan. Fjoeeew. Toch nog íets moois om over dit deel van het park te kunnen schrijven.

Schermafbeelding 2017-10-16 om 12.41.19

Vreemde vogels

Overigens prijkt op het het logo van het Nationaal Park een Europese kraanvogel. Deze vogels komen helemaal niet in Nederland voor, maar vanwege alle vennen trekken ze in het voor- en najaar over De Maasduinen. Daar strijken ze dan neer om even te chillen voordat ze hun reis weer voortzetten. De meeste mensen weten wel dat ik ab-so-luut geen vogelaar ben (eerder een blinde vink als het aankomt op herkenning van verschillende soorten). Zo heb ik eens een poging gedaan tot het redden van een in mijn ogen superzielige baby merel die uit zijn nestje was gevallen, waarbij het ondankbare beest meteen op mijn hand begon te schijten zodra ik hem vastpakte. Stank voor dank dus (misschien was het toch een schijtlijster). Ik bedoel het dan ook echt niet onaardig (ik vind het reuzeleuk om gekwetter te horen), maar ik ben niet bijster geïnteresseerd in de duizenden soorten vogels die bij de vennen te vinden zijn. Wij hebben die dag dus ook geen kraanvogel gespot (mogelijk door ons eigen getetter) maar ook al had ‘ie recht voor onze neus staan klepperen (of wat die beesten ook mogen doen) dan hadden we hem nóg niet herkend. Geen vreemde vogels dus voor ons, wel een heerlijk dagje buiten spelen. Houd jij van ongerepte natuur en bourgoundische cultuur? Dan ben je hier aan het juiste adres. Ben jij een echte vogelaar? Dan is dit een MUST voor op je bucketlist. Wat mijn eigen bucketlist betreft: ik ga weer een ander Nationaal Park afvinken. Stay tuned en lees mijn volgende blog!

Schermafbeelding 2017-10-16 om 12.41.27

  1. Home
  2. blog
  3. maasduinen
Weflycheap logo

Mis nooit meer een topdeal!

Door je in te schrijven bevestig je dat je de nieuwsbrief van weflycheap wil ontvangen in je inbox en ga je akkoord met de voorwaarden.