Door de intercom klinkt de stem van de stewardess: ‘Dames en heren wilt u uw stoelriemen vastmaken, want we gaan de daling inzetten.’ Vol verwachting kijk ik uit het raampje terwijl de piloot het vliegtuig aan de grond zet. Karpathos is het tweede Griekse eiland dat ik op mijn lijstje mag afstrepen. Na het veilig landen (pluspunt) en de koffer te hebben opgehaald in de bagagehal, lopen we op een drafje richting de bus die ons zal brengen naar Popi’s studios in Arkassa. Ons paradijsje voor de komende dagen.
Popi’s studios, Arkassa
Eenmaal aangekomen bij Popi’s, lijkt het of we regelrecht de brochure zijn ingelopen. De foto’s hebben niet gelogen, want wat is dit een idyllisch plekje! Het eerste dat opvalt is de bougainvillea. De vrolijke roze bloemen hangen in een boog langs de witgepleisterde muur van het gezellige terrasje, van waarachter we het water van het zwembad zachtjes zien glinsteren in het zonlicht. Na een warm ontvangst door Popi haarzelf worden we naar ons appartement gebracht. De ruime kamer met openslaande witte ramen met uitzicht op zee maken het gehele plaatje compleet.
Finiki
Terwijl we de volgende avond in één van de restaurants aan de haven bij het vissersdorpje Finiki een (rosé)biertje drinken met het zicht op de boten die aangemeerd liggen, besef ik me op wat voor bijzonder plekje we zijn beland. Op de kade rent een jongetje van een jaar of drie vrolijk rond terwijl zijn moeder tevergeefs pogingen doet om zijn hand vast te pakken. Zo zittend in de zon op het terras, het uitzicht op zee, de boten en de mensen. Wat een genot!
Apela
De ochtend erna besluiten we om een auto te huren. Met onze strandtas op de achterbank en de kaart op onze schoot gaan we op weg. Onze eerste stop is Apela, een kiezelstrandje verscholen tussen de rotsen. Het schijnt ooit uitgeroepen te zijn tot het mooiste strand van Europa en dat verbaast me niets. Terwijl ik om mij heen kijk lijkt de tijd even stil te staan, wat een oase van rust en het water is echt kraakhelder.
Pittoreske dorpjes
Na onze eerste stop op Apela, rijden we door verschillende authentieke dorpjes heen. Iedere keer weer verbaas ik me over al die charmante restaurantjes en de Griekse gezelligheid. Bij het dorpje Piles parkeren we de auto en gaan we verder te voet. Auto’s zijn hier niet toegestaan. Al wandelend verdwalen we tussen de pastelkleurige huizen en komen we op weggetjes die ons naar de meest fantastische uitzichtpunten brengen. Dit terwijl we langs tuintjes lopen waarin de geiten staan te grazen en ons vrolijk toe-bláten. Dit dorp verovert direct mijn hart.
Niet alleen dit dorpje, maar het gehele eiland heeft eigenlijk mijn hart veroverd. Ik voel me dan ook ontzettend verdrietig wanneer het tijd is om terug te gaan. De vele verborgen baaitjes en prachtige stranden waar het nog niet volstroomt van toeristen, sprookjesachtige straatjes, groot gevoel van veiligheid, de gastvrije Grieken en om nog maar niet te spreken over de traditionele gerechten. Tevreden kijk ik weer uit het raampje. Wederom klinkt de stewardess door de speakers en vraagt ze ons de stoelriemen vast te maken. Dit keer helaas niet om te dalen op een prachtig Grieks eiland, als deze.
Mocht je het leuk vinden om hier ook heen te gaan, dan raad ik vooral aan om het eiland te verkennen per scooter. Heerlijk door de bergen heen rijden, terwijl de wind onder je helm door wappert en je de zon voelt kriebelen op je gezicht. Voor weinig geld kun je het gehele eiland verkennen op je dooie gemakje!
