Amerika. Het land van onbegrensde mogelijkheden: the American Dream. De Verenigde Staten zijn met meer dan 325 miljoen inwoners het op twee na grootste land ter wereld in bevolking (na China en India) en in oppervlakte (na Rusland en Canada). Je kunt er simpelweg niet omheen. Ik dacht het land wel te kennen van films, televisieseries, reclames, het journaal of de krant. Bovendien kon ik de Amerikanen al verstaan toen ik nog maar een klein meisje was, omdat ik luisterde naar hun taal op tv terwijl ik meelas met de Nederlandse ondertiteling. Langzamerhand had ik me er een beeld van gevormd en werd ik steeds nieuwsgieriger naar dit gigantische land en hoe het er écht zou zijn. Zoals dat altijd gaat met bestemmingen trekken ze je op een gegeven moment zó hard aan dat je er naartoe moet. In september van dit jaar was het EIN-DE-LIJK zo ver en heb ik met een vriendin een epische roadtrip langs de westkust gemaakt. In mijn vorige blogs kon je alles lezen over onze eerste weken in de USA: Route 66, Grand Canyon, Antelope Canyon, Monument Valley, Arches, Capitol Reef, Bryce Canyon, Zion, Las Vegas, Death Valley, Kings Canyon en Yosemite. In deze blog lees je nóg meer over mooie natuur rondom de Sierra Nevada en dé stad van de hippies: San Francisco.
Tioga Pass
We waren in eerste instantie van plan om twee dagen in Yosemite National Park te blijven, maar omdat het zo extreem droog was dat half Calofornië in de fik stond (en alle mooie watervallen en meren waar Yosemite om bekend staat allang waren opgedroogd), werden de spectaculaire wandelroutes opeens een stuk minder boeiend. Na een dagje noodgedwongen rondfietsen langs de steile granieten rotswanden in de veel te drukke en toeristische vallei hadden we het er wel gezien. Zo hadden we onverwacht de tijd om een klein ongepland uitstapje te maken naar de oostzijde van de Sierra Nevada. Om daar te komen moesten we door de Tioga Pass: die bergpas is met ruim drie kilometer de hoogste bergpas van Californië en is door heftige sneeuwval meestal de helft van het jaar gesloten, dus extra leuk dat wij er in september nog nét doorheen konden rijden. Vlak erna werd er namelijk al sneeuw verwacht en zou de bergpas weer maandenlang gesloten blijven. Grappig om te zien hoe een reis verloopt: dingen waar je hoge verwachtingen van hebt (zoals Yosemite) kunnen flink tegenvallen. Aan de andere kant zit het geluk vaak verborgen in de kleine en onverwachte hoekjes (zoals de oostzijde van de Sierra Nevada). Want die kant van de besneeuwde bergketen hadden we beslist niet willen missen!
Mammoth Lakes
Volkomen spontaan kwamen we terecht in het typische wintersportplaatsje Mammoth Lakes. Daar kregen we het voor het eerst tijdens onze reis koud. En als ik zeg koud, dan bedoel ik echt klapperkakend k-k-koud (wie had dat gedacht na wekenlang door de bloedhitte van de woestijn te zijn rondgetrokken?). Gelukkig had ik bij het inpakken van mijn koffer nog de tegenwoordigheid van geest om warme kleren mee te nemen. Als je naar dit deel van Amerika gaat adviseer ik je om je op alle mogelijke soorten weersomstandigheden voor te bereiden! Daarnaast raad ik je van harte aan om net als wij niet alles van tevoren te boeken. Wij hebben tijdens onze reis meerdere malen ervaren dat we het ergens zó mooi vonden dat we graag langer wilden blijven, of dat we het ergens juist een beetje saai vonden waardoor we het reistempo wilden verhogen. Voor de ultieme roadtrip experience is het fijn als je letterlijk kunt gaan en staan waar en wanneer je maar wilt. Bovendien zijn er in Amerika overal voldoende hotels en motels beschikbaar en zijn ze vaak stukken goedkoper als je je kamer last-minute boekt. Als je op de dag zelf even met je telefoon naar een café met wifi loopt kan je via booking.com heel gemakkelijk het hotel voor die avond uitzoeken. Ik had er niet aan moeten denken om verplicht in Yosemite te moeten blijven hangen, daar leek het in de vallei net op een jongerencamping (inclusief langharige wietrokende gitaarspelende pubers met jeugdpuisten).
Devils Postpile
Ook deze reis kwam ik er weer achter hoezeer reizen een metafoor is voor het leven (dat eigenlijk één grote reis is: van je geboorte naar je dood). Net als in het leven stel je je tijdens een reis iets voor over je volgende bestemming (over je toekomst). Je hebt een idee, maakt een plan, voert dat uit en komt er onderweg achter dat je het toch anders wilt, dus dan laat je de oorspronkelijke planning los en volg je vol vertrouwen de flow. Ohhh man, dat voelt zo heerlijk vrij! Het brengt je bovendien altijd waar je moet zijn. Volgden we allemaal maar wat meer die natuurlijke flow van het leven in plaats van dat we alles met ons hoofd benaderen en proberen te sturen. Toen wij pardoes bij Mammoth Lakes belandden kon er nog niet gewintersport worden, maar dat zou niet lang meer duren. Gelukkig leenden de bergen zich ook voor mooie wandeltochtjes, zoals een hike naar Devils Postpile. Dat is een bijzondere rotsformatie die is ontstaan uit een nog veel fascinerender natuurlijk prcoes. De typisch zeshoekige basaltkolommen zijn namelijk zo gevormd door langzaam afkoelend magma. Je weet wel: dat vloeibare gesteente dat zich onder het aardoppervlak bevindt en vaak pas naar buiten komt bij bijvoorbeeld een vulkaanuitbarsting (maar dan noemen we het weer lava, tsjah ik heb het ook niet verzonnen). Dit fenomeen komt maar op een paar andere plaatsen in de wereld voor, zoals de Svartifoss waterval in IJsland (en die heb ik in mei dit jaar van dichtbij mogen bewonderen, oehhh I know, I’m a lucky girl).
Mono Lake
Als je toch in de buurt bent van die grijze zeshoekige basaltkolommen kan je net zo goed even doorlopen naar de Rainbow Waterfall (ik bedoel, je bent er nu toch). Niet dat het de mooiste waterval is die ik ooit in mijn leven heb gezien (die staat namelijk in Nieuw Zeeland), maar desondanks blijven watervallen altijd geinig om naar te kijken. Mocht je op zoek zijn naar het hoogtepunt van de oostelijke Sierra Nevada, dan raak ik je aan om naar Mono Lake te gaan. Dat zoutmeer is meer dan één miljoen jaar geleden ontstaan en behoort hiermee tot één van de oudste meren van Noord-Amerika. Nu is dat allemaal leuk en aardig, maar wat het meer zo speciaal maakt is dat het een zoutgehalte heeft dat acht keer zo hoog is als gewoon zeewater. Bovendien staat het bekend om zijn grillig gevormde kalksteenpilaren. Eigenlijk stonden die pilaren een miljoen jaar onder water, maar omdat het waterpeil de laatste vijftig jaar met maar liefst twaalf meter is gezakt zijn ze boven het water uitgekomen. Een drama voor het ecosysteem natuurlijk, maar wel cool dat wij er daardoor tussendoor konden lopen. Net alsof je je temidden van een fantasy filmset bevindt! Kan me niet herinneren ooit eerder zoiets te hebben gezien (al deed het me een beetje denken aan hard koraal).
Hoeren, gokken en zuipen
Wanneer je vanaf Mono Lake verder noordwaarts rijdt kom je vanzelf uit bij Lake Tahoe: een groot zoetwatermeer op de grens van de staten Californië en Nevada. Daar moesten we alweer afscheid nemen van Nevada. Jammer, want in deze boevenstaat voelden we ons best wel thuis. Het is namelijk de staat van de zonden: waar gokken en prostitutie legaal zijn en je je vierentwintig uur per dag kunt lam zuipen in een bar. Soms leverde dat hilarische situaties op. Zo wilden we onderweg even stoppen bij een tankstation en toen we nietsvermoedend door de shop liepen, viel het ons op dat er niet alleen benzine werd verkocht. Ook hingen er kleren te koop met afbeeldingen erop van aliens (Amerikanen schijnen hardnekkig te geloven dat er regelmatig UFO’s landen in de woestijn). Achterin het tankstation was bovendien een deur met daarboven een lichtgevend bordje ‘brothel’. Een bordeel dus. Handig als je geil wordt van al dat autorijden. Kan je tussen het tanken en de broodjes knakworst door je eigen worstje ook nog even bij een onbekende dame naar binnen douwen.
Lake Tahoe
Maar goed, we waren dus op weg naar Lake Tahoe. Dat is het grootste bergmeer van de VS, het op één na diepste meer van de VS en daardoor een trekpleister voor binnenlands toerisme. Wij wilden wel eens weten wat daar zoal te beleven viel. Langs de oevers in Nevada vonden we chille stranden, prachtige baaien en kleine dorpen met casino’s (oftewel: een typisch Amerikaanse vakantiebestemming). Je schijnt er van alles te kunnen ondernemen, maar het komt erop neer dat je dan een boot nodig hebt (voor zwemmen is het namelijk veel te koud in dit deel van Amerika). Gelukkig kan je in de omliggende naaldbossen prima hiken of mountainbiken. Bij gebrek aan een boot (en geduld om er eentje te regelen) kozen wij ervoor om te wandelen in de koele bossen rondom South Lake Tahoe. Daar genoten we van het uitzicht op één van de populairste en meest gefotografeerde baaien van het hele meer: het op een fjord lijkende Emerald Bay. Kijk naar de foto en oordeel zelf. Is het geen plaatje?
San Fransisco
Bij Lake Tahoe lieten we de staat Nevada definitief achter ons: de rest van onze roadtrip zouden we alleen nog maar in Californië blijven. Na al het natuurgeweld van de afgelopen weken waren we best toe aan de levendigheid van een grote stad. We hadden hoge verwachtingen van San Francisco, de stad die internationale bekendheid verwierf als één van de hoogtepunten van de hippiecultuur tijdens de Summer of Love in 1967. Wij stelden ons een vrije, tolerante stad voor met veel vegetarisch eten, drugs en naaktheid. We zaten er nog niet eens zo ver naast met onze fantasie, want toen we het strand naast de Golden Gate Bridge opliepen zagen we daar meteen allemaal naakte mensen liggen zonnen. Wij hebben onze kleertjes overigens lekker aangehouden want my god, wat was het koud hier! Verder zagen we veel dakloze mensen die duidelijk waren blijven hangen in één of ander tripmiddeltje. De derde verwachting die meteen werd waargemaakt was die omtrent het gezonde eten. Overal vonden we kleine koffietentjes waar ze bagels serveerden met gezonde dingetjes erop. Een verademing na wekenlang rondreizen door een land waar de tankstations vol liggen met honderden soorten chips en je moet zoeken naar een appel of een banaan! Wil jij meer weten over onze ervaringen in San Francisco en de rest van Californië? Lees dan mijn volgende blog!
