Op voetsafari door de Afrikaanse savanne (maar dan in Drenthe)

Wanderlust

Als kind kon ik me bij goed weer urenlang vermaken door rond te struinen in de bosjes en me dwars door de brandnetels een weg te banen met mijn supersonische zwaard (lees: ietwat armoedige stok) naar mijn nieuwgebouwde paleis (lees: halfgare hut). Als puber genoot ik van de reizen die mijn ouders met ons maakten naar allerlei campings in zonnige delen van Europa. Als adolescent was ik niet meer te houden en wilde ik na een paar roadtrips door Europa zo lang en zo ver mogelijk weg van huis om nieuwe stukjes van onze prachtige aarde te ontdekken. Dit eindigde in een jaartje ronddolen door Australië totdat mijn geld op was. Sinds ik ben teruggekomen van mijn wereldreis, toch echt (een soort van) volwassen ben geworden en me heb geconformeerd aan een fulltime werkend bestaan (gelukkig in de buitendienst), probeer ik elk jaar minimaal één verre reis te maken. Inmiddels heb ik al heel wat van de wereld mogen zien: van Nieuw-Zeeland tot Noord-Afrika en van Scandinavië tot Zuidoost-Azië. Als ik niet op reis ben, fantaseer ik wel over mijn volgende bestemming.

Op reis in eigen achtertuin

Ik zou niets liever willen, maar ik ben nu eenmaal geen Floortje Dessing of Geraldine Kemper. Mijn vele audities bij BNN ten spijt, kan ik net als vele andere stervelingen niet fulltime reizen omdat er nu eenmaal brood op de plank moet komen. Tijd en geld zijn redelijk beperkende factoren. Om toch wat vaker dat reisgevoel te ervaren moet ik mijn geluk dus wat dichterbij huis zoeken en als natuurliefhebber ben ik daarom veel te vinden in een mooi Nederlands natuurgebied. Zodra ik foto’s op Facebook zet van een nieuw wandel- of fietsavontuur krijg ik steevast verbaasde reacties van vrienden en kennissen. Was ik soms weer op vakantie geweest? Waar was het zo mooi? Blijkbaar zijn veel mensen niet op de hoogte van hoe schitterend en afwisselend ons eigen kleine kikkerlandje is! Het is dan ook mijn doel om mensen te inspireren om op reis te gaan in eigen land. We hebben misschien geen gletsjers of vulkanen, maar wel oeroude bossen en een prachtig kust- en duingebied. Ons Biesbosch doet niet onder voor een Thaise jungle en het strand in Noordwijk aan Zee is minstens net zo mooi als een strand in een verre tropische bestemming.

Nationale Parken

Aangezien ik op een verre bestemming ook het liefst een natuurpark induik, zal ik de komende tijd de Nationale Parken die Nederland rijk is gaan vereren met een bezoekje. Nationale parken bestaan uit natuurlijke landschappen van grote schoonheid, die niet wezenlijk zijn veranderd door mensen en waarin bijzondere planten- en diersoorten leven. In de Verenigde Staten van Amerika is in 1871 het allereerste Nationale Park ter wereld opgericht: Yellowstone. In Europa was Zweden in 1909 het eerste land met een nationaal park. De arctische landschappen in het noorden waren nog redelijk ongestoord doordat ze niet geschikt waren voor intensieve landbouw of ander gebruik. Behalve de bescherming van natuurlijke landschappen zijn ook het in stand houden van diersoorten of het bewaren van het cultuurhistorisch erfgoed belangrijke redenen om een gebied als nationaal park aan te wijzen. In 1930 had De Veluwezoom de eer om als eerste Nederlandse Nationaal Park gekozen te worden.

Nationaal Park Dwingelderveld

Nederland telt inmiddels twintig Nationale Parken. In die parken zijn alle bijzonderheden van de Nederlandse natuur terug te vinden: duinen, bossen, heide, laagveen, getijdennatuur, beekdalen, vennen en nog veel meer. In Drenthe vind je drie Nationale Parken waaronder Dwingelderveld. Dit is het grootste aaneengesloten natte heidegebied van West-Europa en het eerste park dat ik ga bezoeken voor dit project. Het makkelijkst is het om te beginnen bij bezoekerscentrum Dwingelderveld: de poort naar het Nationaal Park. Vanuit daar volgden mijn vriendin en ik begin juni een wandeling van dertien kilometer over heidevelden en veenmoerassen, langs helderblauwe plassen en vennetjes, door heerlijk ruikende bossen en over stuifzand. Er schijnen twee schaapskudden rond te lopen met een herder om de heide in conditie houden, maar die waren in geen (Dwingelder)velden of wegen te bekennen.

Addertjes onder het gras

Ook schijnen er giftige adders voor te komen (wie zegt dat Nederland niet spannend is?) maar hoe graag ik die ook wilde vinden, het enige dat ik hoorde sissen was mijn vriendin wanneer ik weer eens te hard praatte. In Australië vond ik dat ook zo tegenvallen: ga je naar een Nationaal Park dat volgens de Lonely Planet vol zit met wilde beesten, zie je er niet één (behalve langs de kant van de weg als roadkill). Zo heb ik eens betaald voor een excursie kanoën tussen de dolfijnen waarbij alleen de dolfijnen eventjes ontbraken (scheen achteraf wel vaker voor te komen, maar dat zeggen ze er niet bij als je boekt). Wel hoorden we constant het gefluit van allerlei soorten vogels, waarvan er in het Dwingelderveld zo’n driehonderd verschillende soorten schijnen rond te vliegen. Ook voor tientallen soorten vlinders en bijna alle Nederlandse reptielen zijn de natte omstandigheden in dit gebied gunstig volgens de informatiefolder. Vlinders hebben we inderdaad veel gespot en dartelden vrolijk om ons heen. Ons reptielenbrein is blijkbaar wat minder goed ontwikkeld: geen reptiel gezien (waar de fuck is Freek Vonk als je hem nodig hebt?).

Afrikaanse savanne op de Drentse heide

Met een beetje fantasie waanden we ons vanwege het uitgestrekte graslandschap op een Afrikaanse savanne, Mongolische steppe of Russische toendra. Als er opeens een zebra of leeuw uit de bosjes was gesprongen was ik serieus niet eens verbaasd geweest (hoogstens een klein beetje bang, voor de leeuw dan). Ook moest ik erg denken aan die shampoo reclame van Guhl waarin allerlei mooie naakte blondines, brunettes en donkere vrouwen poseren in de natuur waarbij hun hun haardossen versmelten met wuivende boomtoppen, golvende grasvlakten en grillige rotsformaties. De enige medemensen die wij die dag zagen waren echter beslist niet naakt en al helemaal niet in het bezit van een weelderige bos haar. De actieve senioren die wij hier in het wild hebben gespot liepen met hun grijze haardos en beige kleding wel bijna net zo mooi over in het lichte landschap. Al met al een mooi maar redelijk eentonig natuurpark met lage bezoekersaantallen (en een hoge gemiddelde leeftijd) waardoor je er heel rustig kunt rondlopen of fietsen. En dat is in drukbezochte gebieden als Zuid-Kennemerland wel anders aangezien je daar soms van je sokken wordt gereden door jongemannen in flitsende kleding op irritant snelle racefietsjes. Ben jij op zoek naar een rustig dagje in de natuur? Dan ben je hier zeker aan het juiste adres. Ben jij op zoek naar iets meer actie, spanning en avontuur? Sla dit park dan maar over en lees gauw mijn volgende blog!